เป็นเพียงชนิดเดียวที่มีถิ่นกำเนิด ในทวีปอเมริกา แถบเทือกเขาแอนดีสในอเมริกาใต้ แถบตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศเปรู โบลิเวีย และเอกวาเดอร์ มีการกระจายพันธุ์ในพื้นที่แห้งแล้งของเกาะมาดากัสกาและแอฟริกาตะวันออก ลักษณะเป็นเฟินอิงอาศัยขนาดใหญ่ อาศัยอยู่เบียดกันเป็นกอ นับเป็นชายผ้าสีดาทรงสูงและรูปทรงเพรียวงามชนิดหนึ่ง มีขนห่อหุ้มหนาแน่น ทั้งสองด้านของใบ ตายอดเห็นได้เด่นชัดและห่อหุ้มด้วยเกล็ดสีเขียวอ่อน ชายผ้าชนิดนี้น่าจะเป็นญาติใกล้ชิดกับ P.quadridichotomum เพราะตำแหน่ง ของแผ่นสร้างสปอร์ใกล้เคียงกัน ในธรรมชาติจะพบว่ามีการแตกกอแน่นและ มักร่วงหล่นจากคาคบไม้เนื่องจากมีน้ำหนักมาก

          นับเป็นชายผ้าที่หาได้ยาก เนื่องจากมีการเลี้ยงเป็นการค้ากันน้อย

Platycerium andinum  (an-DE-num) Name of the Andes Mountains Common Name- American  Staghorn

Platycerium andinum is a decidedly tall and slender plant. In nature it is said the fertile fronds become more than xml:namespace prefix = st1 />xml:namespace prefix = st1 />xml:namespace prefix = st1 />2 meters (6 feet) long, but in cultivation they tend to be shorter. The shield fronds have a rather even, medium dense coating of hairs on both sides, but the fertile fronds are coated heavily with hairs on the back side and lightly on the top. The bud is obvious, and has long, light green hairs around it. This species forms pups, but not freely, and it is not a rapid grower. Also it tends to form shield fronds in the early summer and fertile fronds later in the season. The tips of the fertile fronds may continue to grow even after the spore patch has formed.     P.andinum has a reputation as a strange plant to grow. It may be P.andinum is more sensitive to high temperatures than most P.andinum should allow it to dry out more between waterings, particularly if it has a thick mass of shields. P.andinum much like P.elephantotis giving it bright light, a rather loose moss, evenly moist, but not wet. P.andinum is particularly prone to rhizome rot when small. It is easier to start with a large plant.   P.andinum is the only staghorn species found in the Americas. Not much is known about its distribution except it lives on the eastern slope of the Andes, at elevations around 300 meters (1000 feet), in Peru and Bolivia. Only a few place names are in print. It has been imported from Iquitos, Peru, but those who imported it say Iquitos is only the shipping point for the fern, and many tropical fish, but not the collecting point. Reports say it grows abundantly in isolated locations. Its closest relatives are the African P.elephantotis, and the Madagascar P.quadridichotomum. it to be closer to P.quadridichotomum because the spore patch location of the two is similar.P.andinum must be considered a somewhat difficult species.

ใบชายมีทั้งส่วนที่สร้างสปอร์และไม่สร้างสปอร์ มีลักษณะห้อยย้อยลง มีรูปร่างยาว เรียว ปลายแยกเป็นแฉก ด้านหลังใบมีขนขึ้นปกคลุมหนา มากกว่าด้านหน้าใบ หากจับดูจะ รู้สึกนุ่มมือ อับสปอร์ไม่ เกิดในแนวปลายพู แตเกิดขยับเข้ามาตรงตอนกลางของพู ลักษณะเด่นที่สะดุดตาอยู่ที่ใบสร้างสปอร์ที่ห้อยลงและอาจจะยาวมากกว่า 2 เมตรได้

The fertile fronds are the large protruding leaves which also grow spores (underside at tips) for reproduction. The sterile fronds are round (green at first) brown fronds which surround groups of fertile fronds at the base of each group.

รูปตาของ P.andinum ที่กำลังแตกใบชายออกมา