คำขวัญหรือสโลแกน Platycerium andinum

Image by ?? (thank you)

เป็นเพียงชนิดเดียวที่มีถิ่นกำเนิด ในทวีปอเมริกา แถบเทือกเขาแอนดีสในอเมริกาใต้ แถบตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศเปรู โบลิเวีย และเอกวาเดอร์ มีการกระจายพันธุ์ในพื้นที่แห้งแล้งของเกาะมาดากัสกาและแอฟริกาตะวันออก ลักษณะเป็นเฟินอิงอาศัยขนาดใหญ่ อาศัยอยู่เบียดกันเป็นกอ นับเป็นชายผ้าสีดาทรงสูงและรูปทรงเพรียวงามชนิดหนึ่ง มีขนห่อหุ้มหนาแน่น ทั้งสองด้านของใบ ตายอดเห็นได้เด่นชัดและห่อหุ้มด้วยเกล็ดสีเขียวอ่อน ชายผ้าชนิดนี้น่าจะเป็นญาติใกล้ชิดกับ P.quadridichotomum เพราะตำแหน่ง ของแผ่นสร้างสปอร์ใกล้เคียงกัน ในธรรมชาติจะพบว่ามีการแตกกอแน่นและ มักร่วงหล่นจากคาคบไม้เนื่องจากมีน้ำหนักมาก

นับเป็นชายผ้าที่หาได้ยาก เนื่องจากมีการเลี้ยงเป็นการค้ากันน้อย

Platycerium andinum (an-DE-num)

Name of the Andes Mountains

Common Name- American Staghorn

Platycerium andinum is a decidedly tall and slender plant. In nature it is said the fertile fronds become more than xml:namespace prefix = st1 />xml:namespace prefix = st1 />xml:namespace prefix = st1 />2 meters (6 feet) long, but in cultivation they tend to be shorter. The shield fronds have a rather even, medium dense coating of hairs on both sides, but the fertile fronds are coated heavily with hairs on the back side and lightly on the top. The bud is obvious, and has long, light green hairs around it.

This species forms pups, but not freely, and it is not a rapid grower. Also it tends to form shield fronds in the early summer and fertile fronds later in the season. The tips of the fertile fronds may continue to grow even after the spore patch has formed.

P.andinum has a reputation as a strange plant to grow. It may be P.andinum is more sensitive to high temperatures than most

P.andinum should allow it to dry out more between waterings, particularly if it has a thick mass of shields. P.andinum much like P.elephantotis giving it bright light, a rather loose moss, evenly moist, but not wet. P.andinum is particularly prone to rhizome rot when small. It is easier to start with a large plant.

P.andinum is the only staghorn species found in the Americas. Not much is known about its distribution except it lives on the eastern slope of the Andes, at elevations around 300 meters (1000 feet), in Peru and Bolivia. Only a few place names are in print. It has been imported from Iquitos, Peru, but those who imported it say Iquitos is only the shipping point for the fern, and many tropical fish, but not the collecting point. Reports say it grows abundantly in isolated locations.

Its closest relatives are the African P.elephantotis, and the Madagascar P.quadridichotomum. it to be closer to P.quadridichotomum because the spore patch location of the two is similar.P.andinum must be considered a somewhat difficult species.

The largest fern in the Americas lives in the Department of San Martin and is known as "Crown of the Angels", it is sceintific name is Placyterium andinum.

Platycerium andinum has a very limited range, it only grows on the eastern slopes of the Andes mountains and only in dry tropical forests of Peru and a small area in Bolivia. at elevations from 300 m ( 1, 000 ft) to 150 m ( 500 feet) . It is most often found on quinilla trees. Its average rainfall is 888 mm or 35.0 inches per year. August, the driest month, averages 19 mm (.7 inches). The wettest, March, averages 209 mm (8.2inches).

Platycerium andinum near there show that it begins forming new shields in late December and in some plants are still green in August. Fertile fronds form more or less any time of the year.

A new plant begins to grow from a spore that sticks to a branch or trunk of a tree. New plants can also form from the tips of the roots, these are called pups.

ลักษณะใบกาบ (Sterlie Frond)

ใบกาบมีขนาดใหญ่ชูตั้งขึ้น ขนาด 60 x 20 ซม. ไม่มีก้านรูปร่างเป็นทรงสามเหลี่ยม ปลายขอบแตกหยักเป็นแฉกลึกคล้ายมงกุฎไม่สม่ำเสมอ ด้านหน้าใบมีเส้นใบปูดนูน สีน้ำตาล เกือบดำ มีขนสีขาวปกคลุม ส่วนด้านหลังมีเส้นใบเป็นสีน้ำตาล แดง และมีขนสีน้ำตาลแดง ปกคลุม จนเห็นเป็นเหมือนหลัง ใบกลาย เป็น สีแดง

In nature the top half of the shields rot away which leaves a flat, almost shelf-like region between the newer shields and the tree.


ด้านหน้าใบกาบ	ด้านหลังใบกาบ

ลักษณะใบชาย(Fertile Frond)

ใบชายมีทั้งส่วนที่สร้างสปอร์และไม่สร้างสปอร์ มีลักษณะห้อยย้อยลง มีรูปร่างยาว เรียว ปลายแยกเป็นแฉก ด้านหลังใบมีขนขึ้นปกคลุมหนา มากกว่าด้านหน้าใบ หากจับดูจะ รู้สึกนุ่มมือ อับสปอร์ไม่ เกิดในแนวปลายพู แตเกิดขยับเข้ามาตรงตอนกลางของพู ลักษณะเด่นที่สะดุดตาอยู่ที่ใบสร้างสปอร์ที่ห้อยลงและอาจจะยาวมากกว่า 2 เมตรได้

The fertile fronds are the large protruding leaves which also grow spores (underside at tips) for reproduction. The sterile fronds are round (green at first) brown fronds which surround groups of fertile fronds at the base of each group.

รูปตาของ P.andinum ที่กำลังแตกใบชายออกมา

Image by ?? (thank you)

ความยากง่ายในการเลี้ยง เป็นชนิดที่ต้องดูแลอย่างสม่ำเสมอ แต่ส่วนมากเลี้ยงกันไม่ค่อยรุ่งนักในประเทศไทย แม้แต่ในต่างประเทศก็เลี้ยงได้ไม่ดีมีการเจริญเติบโตได้ไม่สม่ำเสมอกัน

ปริมาณน้ำและความชื้นที่ต้องการ เนื่องจากมีถิ่นกำเนิด ในเขตแห้งแล้ง แต่มีความชื้นสูง ฉะนั้นจึงควรให้น้ำในปริมาณน้อย โดยเมื่อรดน้ำชุ่มแล้วจะต้อง ปล่อยให้ระบบรากแห้งก่อน จึงค่อยรดน้ำครั้งต่อไป

แสงสว่าง ต้องการแสงแดดปริมาณมาก

อุณหภูมิ ไม่ชอบอุณหภูมิสูง อุณหภูมิที่เหมาะสมระหว่าง 18 - 20 ํC ต่ำสุดต้องไม่น้อยกว่า 15 ํ C ซึ่งเป็นเรื่องที่ยากหน่อย เพราะบ้านเราเป็นประเทศร้อนชื้น กลางวันมีอุณหภูมิสูง จึงไม่น่าแปลกใจที่การปลูกเลี้ยงในประเทศไทยจึงไม่ประสบผลสำเร็จ เนื่องจากมันไม่ชอบอากาศร้อนจัด แต่กลับชอบความชื้นสูงมากนั่นเอง

การขยายพันธุ์ สามารถขยายพันธุ์ได้ด้วยการเพาะสปอร์ และขยายพันธุ์ด้วยการ แยกหน่อที่เกิดจาก ปลายรากต้นแม่ ซึ่งหากเลี้ยงในสภาพ ความชื้นสูงจะให้ปริมาณหน่อที่ปลายรากจำนวนมาก แต่มักเติบโตได้ไม่รวดเร็วนัก แต่ต้องระวังอย่าให้มากจนเกินไประบบรากจะแฉะ การเจริญเติบโตจะหยุดชะงัก


รูปการเกิดหน่อที่ปลายราก

If you are interested in more information can be found at. Placyterium andinum

other Platycerium Ferns

- Species 1>> 2

- Cultivars and Hybrids 1>>2>>3>>4

- New Hybrids and Cultivars 1>>2>>3